Het staat er toch uitdrukkelijk, in artikel 97 van onze Grondwet: “Alle Nederlanders die daartoe in staat, zijn verplicht mede te werken tot handhaving van de onafhankelijkheid van het Rijk en tot verdediging van zijn grondgebied”

Maar dat geldt dan kennelijk alleen voor gewone burgers. En niet voor onze vertegenwoordigers op het pluche van de regeringszetels en in de Tweede Kamer. Want toen onder President Bush in juni 2002 een wet tot stand kwam waarin Bush zichzelf het recht verschafte om gewapenderhand Nederland binnen te vallen, teneinde eventueel Amerikanen en hun bondgenoten te bevrijden uit de cellen van het Internationale Strafhof, beperkte de regering zich tot het uitspreken van ‘bezorgdheid’ hierover bij de Amerikaanse ambassadeur. En kwam ook de Kamer niet verder dan wat obligaat verontwaardigd gepruttel.
De reactie van de Amerikaanse regering luidde dat men zich niet kon voorstellen dat Nederland Amerika in een positie zou brengen dat zou moeten worden opgetreden. Een antwoord vol onderhuidse dreiging voor het geval dat Nederland dat wellicht, zijns ondanks, zou menen dat wél te kunnen doen.
En alsof een dergelijke afschuwelijke en misdadige bedreiging van Nederland met agressie de gewoonste zaak van de wereld is, gingen regering en parlement vervolgens weer over tot het dagelijkse geneuzel. Over de dreiging van terrorisme van kleine mannetjes bijvoorbeeld.

Waarvoor onze wetten en vrijheden zo dringend noodzakelijk ingeperkt moeten worden. Terwijl de dreiging met terrorisme van Bush intussen als een slagschaduw boven Nederland blijft hangen.
En al doende kwam de Nederlandse wetgever tot een definitie van terroristische bedreiging die, onbedoeld, in elk geval althans op één man perfect is toegesneden, de persoon van Bush. Die definitie luidt: ‘Het dreigen met gewelddadige aktie met het oogmerk om de bevolking of een deel van de bevolking van Nederland ernstige vrees aan te jagen, dan wel de Nederlandse overheid of een internationale organisatie, gevestigd in Nederland, te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden.”
Het moet gezegd worden, geen enkele andere bekende terrorist voldoet zo compleet aan deze definitie: Bush tracht niet alleen de Nederlandse overheid met dreigend geweld naar zijn hand te zetten, maar ook een internationale instelling gevestigd hier in ons land, namelijk het Internationale Strafhof.

Bush dus als superterrorist. Maar in één moeite door ook als superoorlogsmisdadiger. Want niets is naar internationaal recht een ernstiger misdrijf dan agressie. En dat is wat Bush Nederland in het vooruitzicht stelt. Als we niet willen luisteren.

“We”, dat is dan Nederland. Maar intussen zitten we hier dan wel met een Internationaal Strafhof dat van ons, Nederland, onafhankelijk heet te zijn.

En dat we dus niet aan een touwje hebben om het te laten dansen zoals dat Bush gerieft.
De boodschap van Bush is echter luidt en duidelijk: ‘Jullie zorgen maar dat jullie het wél aan de lijn hebben, anders zijn de gevolgen voor jullie’.
Wat houdt die lijn dan in, waaraan het Internationaal Strafhof verondersteld wordt te lopen? Die lijn mag van Bush nog veel minder ver uitgevierd worden dan vaak wordt gedacht. Want de ‘The Hague Invasion Act’ dreigt niet alleen met agressie-geweld als er Amerikanen opgesloten zouden worden in de cellen van het Internationaal Strafhof, maar ook als het gaat om mensen van bondgenootschappelijke nationaliteiten of van nationaliteiten waarmee Amerika op ad hoc basis militair optreedt.

Kortom, wat Bush in feite zegt is: ‘Zorg dat niet alleen van mijn Amerikanen wordt afgebleven, maar ook van al mijn vrienden over de hele wereld, anders loopt het slecht met jullie af’.

Een waarom is er van de zijde van de regering en de Tweede Kamer tegen deze perverse bedreigingen met militair geweld geen enkel verzet ? Dat kan maar één reden hebben: de landverraders die het hier in Nederland politiek voor het zeggen hebben zijn het ook op dit punt heimelijk volkomen eens met de Amerikaanse agenda: geen strafrechtelijke vervolging van westerse oorlogsmisdadigers. Alleen van oorlogsmisdadigers van landen die we, letterlijk, tot onze vijand bombarderen.

En hoe zou dat Internationale Strafhof die vanuit Washington met behulp van oorlogstrom voorgeschreven wet ook maar durven overtreden, nu Nederland zo verschrikkelijk zijn best doet om duidelijk te maken daartegen geen enkele bescherming te willen bieden?
En zo krijgen de eed-verzakers in de Nederlandse regering en het Nederlandse parlement hun zin. En is van een onafhankelijk en onpartijdig Internationaal Strafhof al meteen vanaf den beginne gehakt gemaakt.
De beloning is dat de lompe boer, Nederland, als schildknaap verder mee mag optrekken met de edelman Bush.
Op naar nieuwe militaire avonturen.
Tegen de landverradelijke politieke kliek die nu al decennialang de Nederlandse staatsmacht usurpeert, rest momenteel niets anders dan een beroep op de Nederlandse rechter.
Op 29 april a.s. zal dat gedaan worden. Door een aantal personen en organisaties (waaronder de AFVN, red), die de waardigheid van Nederland nog wél serieus nemen. En die het eenvoudig verdommen om zonder morren potentieel slachtvee te zijn voor het met militair geweld hier te lande inpeperen van de Amerikaanse belangen.
In kort geding zullen zij eisen dat Bush, als de misdadiger die hij is, zal worden gearresteerd zodra hij voet op Nederlandse bodem zet. Dan wel dat de Staat in elk geval wordt bevolen hem terstond weer als ongewenst vreemdeling retour te zenden.

Zie ook: Einde rechtsstaat