Het
Rode Leger heeft nooit bestaan
Van de redactie *
8 mei 2015 - De dagen zijn voorbij, de
dagen die nog steeds voor velen moeilijk te verteren zijn. Een dag van
verdriet en een dag van vreugde, 4 en 5 mei.
De nadruk ligt op vrijheid, herwonnen
vrijheid, bevochten vrijheid. Maar ook dankbaarheid speelt een grote
rol. Dankbaar voor de inzet en de offers van onze bevrijders. De dag
na de toespraken die deze keer, 70 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog,
doorspekt waren met persoonlijke ervaringen, althans die "van horen
zeggen", was het tijd voor feest, festivals en het bevrijdingsdefilé
in Wageningen.
In mei 1945 trokken de bevrijders Amsterdam
binnen over de Berlagebrug en de Amstellaan. In hetzelfde jaar werd
de Amstellaan omgedoopt in Stalinlaan. Als eerbetoon aan een bevrijder.
Churchill en Roosevelt kregen ook een laan. In 1956, na de Sovjet-Russische
inval in Hongarije, was Stalin zijn laan weer kwijt. Sindsdien heet
de laan Vrijheidslaan.
Zo werd Stalin ontvriend en daarmee meteen
maar het Rode Leger en de 200 miljoen Sovjetburgers. Van bevrijders
naar vijanden was een kleine stap gesymboliseerd door het vervangen
van een aantal straatnaambordjes in Amsterdam. Wie weet nog van het
bestaan van de Stalinlaan?
De rol van de Sovjet Unie in de Tweede
Wereldoorlog was belangrijk. Om niet te zeggen doorslaggevend. Zonder
het Rode Leger had Europa er nu wellicht heel anders uitgezien.
Nu
is het 70 jaar geleden dat wij zijn bevrijd en dat mocht best groots
gevierd worden. Groots in vertoon, maar ook groots in dankbaarheid.
Het vertoon tijdens het defilé in Wageningen viel wat tegen.
Tamelijk obligaat en natuurlijk de wervende toespraak van de baas van
het Nederlandse leger. De dankbaarheid viel ook tegen. Geen enkel woord
werd besteed aan de bevrijders van het Rode Leger. Ook geen vlag die
aan de rol van de Sovjet Unie refereerde. De vlag van het huidige Rusland,
die wapperde wel. Dat was dan ook het enige.
Van Heutz, J.P. Coen en anderen bleken
achteraf ook niet nette jongens. Zij hebben nog steeds hun standbeelden
en monumenten. Nationale helden van weleer. Besmette blazoenen, maar
toch. In toenmalig Nederlands Indië door Nederlanders gepleegde
oorlogsmisdaden worden liefst verzwegen of op z'n minst gebagatelliseerd.
De geschiedenis verzwijgen, naar je hand
zetten of desnoods vervalsen is ook Nederland niet vreemd. Het verzwijgen
van de talloze offers die de Sovjet Unie en het Rode Leger hebben gebracht
voor onze vrijheid, de vrijheid die wij mogen vieren, de vrijheid die
voortdurend onder druk staat, is niet alleen schandalig, het is een
grove belediging voor alle slachtoffers en hun nabestaanden die de Sovjet
Unie telde. En dat zijn er nogal wat.
Bijna
11 miljoen dode militairen en bijna 16 miljoen dode burgers. Dat was
het offer dat de Sovjet Unie heeft gebracht. Dat wordt verzwegen. Zoals
er nog steeds zoveel verzwegen wordt over de geschiedenis van de Tweede
Wereldoorlog en andere blamerende perioden waaraan het Koninkrijk der
Nederlanden nu niet meer zo graag aan herinnerd wil worden.
De geschiedenis was dit jaar het belangrijkste issue tijdens de viering
van Bevrijdingsdag en de Nationale Dodenherdenking. Het is triest om
vast te moeten stellen dat Nederland op z'n minst slordig met zijn geschiedenis
omgaat.
* Dit artikel verscheen eerder op de website van
www.DeWaarheid.nu
