INGEZONDEN, 1-12-2015
Russische regering zet strijd tegen Moslimfundamentalisme
in hogere versnelling!
Het succes van de Russische luchtacties in Syrië en de harde
klappen die de ISIS hierdoor te verwerken heeft gekregen, maakte dat
een westerse provocatie altijd tot de mogelijkheden behoorde.
Die provocatie kwam op 24 november
toen een Turkse F-16 een Russische SU-24 neerschoot, die opereerde
aan de Syrische kant van de grens. Het vliegtuig crashte en een van
de piloten werd door extremisten vermoord. De tweede piloot werd gered
en is veilig. Turkije beweerde dat de SU-24 het Turkse luchtruim had
geschonden, maar leverde geen enkel bewijs. Rusland kon militaire
informatie overleggen die duidelijk aangaf dat het vliegtuig wel degelijk
gewoon in Syrië was. Zelfs de Amerikanen bevestigen dit. Dit
maakte het neerschieten van de SU-24 een oorlogsdaad. Voor een paar
uur hield de wereld de adem in, want een dergelijk incident kan heel
snel escaleren. In de sociale media werd er al gezegd dat dit het
begin van de Derde Wereld Oorlog zou kunnen zijn. Kortom; het was
een situatie waarin een koel hoofd nodig was.
Zoals vele malen eerder bewees de Russische
President Poetin dat hij in een crisis, zoals dit incident, zeker
over een koel hoofd beschikt. Hij beschreef de Turkse actie als een
messteek in de rug door de handlangers van de terroristen. Hij zei
ook dat Rusland het Turkse gedrag niet zou accepteren. Maar gelijktijdig
maakte hij duidelijk dat hij niet over gaat tot onbezonnen avonturen,
die de situatie alleen maar erger zouden maken. Turkije zal gestraft
worden, maar niet op de zelfde lage manier waarvan de Turken zich
hebben bediend. Hierdoor bewees Poetin opnieuw dat hij op dit moment
de enige echte wereldleider is en een staatsman van formaat. We moeten
niet denken aan de gevolgen als het andersom was geweest en een Amerikaans
toestel zou zijn neergeschoten in de buurt van de Russische grens.
Met de idioten die aan het stuur zitten in Washington en bij de NAVO
was de oorlog dan al een feit geweest.
Gelukkig is Poetin slimmer en heeft
hij het ook niet nodig om zich te bewijzen. Hij maakte er niet te
veel woorden aan vuil, maar gaf wel orders tot handelen. De luchtaanvallen
in Syrië zullen doorgaan en met steeds meer kracht. In het vervolg
zullen de Russische bommenwerpers worden beschermd door jagers die
iedere dreiging resoluut zullen uitschakelen. Er werd een oorlogsschip
naar Syrië gestuurd om luchtdekking te geven en het moderne S-400
luchtdoelgeschut komt ook naar de Russische luchtmachtbasis in Syrië.
Dat zijn de zichtbare maatregelen. Maar er zal meer gebeuren. De kans
is groot dat Rusland de zogenaamde Syrische oppositie niet meer zal
ontzien. Er zal op een nog grotere schaal opruiming worden gehouden
en vooral de Turkmenen, de handlangers van Turkije, kunnen op een
keiharde afstraffing rekenen. Nog dezelfde avond is daar al mee begonnen.
Dat is ook volkomen terecht. De Turkmenen zijn een waardeloze minderheid
die al in veel conflicten een verradersrol hebben gespeeld. Daarvoor
zullen ze nu de rekening betalen.
Gelijktijdig zal Poetin er voor zorgen
dat de betere relatie met Frankrijk niet onder het incident zal leiden.
Rusland wil een internationale aanval op de ISIS terroristen en daarin
kan Frankrijk een belangrijke rol spelen. Voor alle duidelijkheid;
Rusland heeft Frankrijk niet nodig, maar het is nog steeds van belang
dat Europa wordt losgeweekt van de Amerikanen met hun agressie en
machtswellust. Het is immers duidelijk dat de positie van Rusland
in de wereld is veranderd.
Nog maar een paar maanden geleden wilde de westerse wereld niets van
de Russische President weten. Hij werd door de westerse leiders en
de media beschreven als een gevaar voor de wereldvrede. Iedereen die
zijn steun uitsprak voor Rusland met betrekking tot de situatie in
Novorossia als ook de Krim werd als een soort verrader gezien. De
laatste weken vooral hebben bewezen hoe snel een situatie in zijn
tegendeel kan veranderen. Op de G20 bijeenkomst in Turkije, nog maar
een week geleden, wilde iedereen met Poetin spreken en iedereen wilde
met hem op de foto. Het kan verkeren, zei ooit iemand.
Het sleutelwoord toen al was Syrië.
Sinds Rusland eind september begon met het luchtoffensief tegen de
ISIS in Syrië rinkelen in het westen de alarmbellen. Niet alleen
dat Rusland het westerse plan om Syrië van een andere regering
te voorzien heeft verstoord, ook de militaire slagkracht van de Russische
strijdkrachten maakt dat zowel Washington als Brussel in snel tempo
proberen om een andere houding tegenover Moskou aan te nemen. Een
houding die niet gemeend is, maar door de omstandigheden ingegeven.
De aanslagen in Parijs en de terrorismedreiging in heel Europa hebben
hier nog een schepje bovenop gedaan.
Rusland is immers de enige kracht die
echt tegen de ISIS en andere jihadisten vecht en daar ook grote successen
mee scoort. Over deze successen zie je overigens minder in de westerse
media. Natuurlijk betaalde Rusland al eerder een prijs voor deze inzet.
Het staat nu vast dat de ISIS met een bom de Russische Airbus neerhaalde,
die in de Sinai was neergestort. Meer dan 200 mensen kwamen hierbij
om het leven. De tragedie heeft er echter niet toe geleid dat Rusland
minder hard tegen de ISIS is gaan optreden. In tegendeel; de bommen
en raketten vliegen de jihadisten nu letterlijk om de oren. Rusland
heeft in bijna twee maanden meer schade aan de ISIS toegebracht dan
de Amerikaanse coalitie in meer dan een jaar. Dat bewijst opnieuw
dat Amerika de ISIS helemaal niet wil vernietigen, en dat men de jihadisten
wil blijven gebruiken als een onderdeel van de Amerikaanse buitenlandse
politiek. Als we hierbij aan Parijs denken kunnen we gerust zeggen
dat het eigenlijk niet crimineler kan.
Maar om Moskou heen kan het westen
ook niet meer, dus wil Frankrijk plotseling samenwerken tegen de ISIS
en kijken ook andere Europese landen wat de mogelijkheden zijn. De
Amerikanen blijven dwars liggen, hoewel ook zij wel enigszins aan
het bijdraaien zijn. Er zit op dit moment natuurlijk ook niet veel
anders op. Wat we wel zien is de verschillen in werkwijze die worden
gehanteerd. Vanaf het begin van de Russische aanvallen op de ISIS
heeft Moskou zich gericht op het militair verzwakken van de jihadisten.
Moskou valt niet zo maar steden of dorpen aan om de ISIS te treffen.
De doelen liggen veel meer bij de contactlijn. Het gaat dan om munitieopslagplaatsen,
commando centrums en hoofdkwartieren van de ISIS. Al deze doelen worden
de klokrond gebombardeerd en beschoten zowel met vliegtuigen als ook
met kruisraketten. De schade aan de ISIS organisatie is enorm en hierdoor
is het Syrische leger op de grond in staat om belangrijke vorderingen
te maken en strategische punten te heroveren. Ook de Koerden dicht
aan de grens met Turkije profiteren van de Russische aanvallen, en
dat zal zeker een rol hebben gespeeld in de Turkse actie van 24 november.
Ankara is als de dood voor een opkomend Koerdistan.
Sinds bekend is geworden dat de ISIS
achter de vliegramp zat heeft President Poetin er nog een schepje
bovenop gedaan. Er zijn zwaardere vliegtuigen ingezet en er wordt
nu niet alleen meer vanuit Syrië zelf, maar ook vanuit Rusland
gevlogen met lange afstand bommenwerpers. De pijlen van Rusland zijn
nu ook gericht op de grootste bron van inkomsten van de ISIS; de olie.
Tijdens de opmars van de jihadisten hebben ze een aantal olievelden
en raffinaderijen in handen gekregen en hebben zo de mogelijkheid
om een bloeiende handel met vooral het westen te drijven. Deze handel
in gestolen olie is miljoenen waard en de Amerikaanse coalitie heeft
nooit een vinger uitgestoken om aan deze oliehandel een einde te maken.
Bijna geen bom is er op de ISIS installaties gevallen. Dat is nu anders.
De Russische bommenwerpers vallen de
olie-installaties aan, maar ook de grote vloot vrachttankers die de
olie vervoeren. In maar enkele dagen heeft Rusland meer dan 1000 van
deze tankers vernietigd. Dat is meer dan drie kwart van de tankerwagens
die ISIS bezit. Ook zijn er honderden ISIS strijders, die de wagens
bestuurden, uitgeschakeld. Dat is dus een gevoelige klap voor de schatkist
van het kalifaat. En dit is nog maar het begin. De kruisraketten komen
nu niet alleen meer van schepen maar ook worden ze door vliegtuigen
afgevuurd. Daar komen nog de lange afstandsraketten bij, wat ons tot
de conclusie moet laten komen dat het feestje voor de ISIS voorgoed
afgelopen is. Alles wat Rusland doet is er opgericht om de ISIS militair
en economisch te verzwakken.
Dat zien we niet bij de westerse aanvallen.
Dat is veel meer het gewoon bombarderen in het wilde weg. Na de aanvallen
in Parijs bombardeerde Frankrijk de zogenaamde hoofdstad van het kalifaat.
Hierbij ging het om een wraakactie en niet om militaire doelen. De
uitkomst was dan ook meteen weer dat de ISIS kon claimen dat Frankrijk
verantwoordelijk was voor een aantal burgerslachtoffers. En wat te
denken van de Amerikaanse droneaanvallen, waarbij ook veel burgerslachtoffers
vallen zonder dat de ISIS er door wordt verzwakt. Over burgerslachtoffers
gemaakt door Rusland hoor je de ISIS nooit. De reden is dat het bij
de Russische aanvallen vooral om uitgeschakelde strijders gaat en
geen burgers. Dat staat natuurlijk een stuk minder interessant in
de ISIS propaganda. Toch bestaat er geen twijfel aan dat de Russische
manier de enige echte effectieve is. ISIS is nog lang niet verslagen,
maar men is wel op de loop.
Ook is het zo dat de terroristische
aanvallen in Europa moeten worden gezien als een poging om de aandacht
van de verliezen in het Midden Oosten af te leiden. Dat lukt maar
deels omdat de aanvallen ook als wanhoopsdaden kunnen worden gezien.
President Poetin heeft nu voorgesteld om een wereldwijd verbond tegen
het terrorisme te sluiten waarin Rusland een sleutelrol wil spelen.
Maar dan moeten de Amerikanen en hun vazallen wel stoppen met het
geven van steeds nieuwe zuurstof aan de terroristen. Het spreekt vanzelf
dat op een zeker moment dan ook de sancties tegen Rusland moeten verdwijnen.
Die sancties waren al nooit terecht en hebben meer schade aan Europa
aangericht dan aan Rusland.
Over het algemeen bekeken heeft Rusland
zijn plaats als een leidende kracht in de wereld weer met kracht en
zelfvertrouwen in genomen. Iets wat men in het westen niet meer voor
mogelijk had gehouden. Het neerschieten van de SU-24 verandert hier
niets aan. Het laat juist zien dat Erdogan en zijn groene fascisten
de bondgenoten van de ISIS zijn, met Washington als sturende kracht
op de achtergrond.
Betekent dit alles nu dat de Amerikaanse
aanval op Rusland is afgeslagen? Zeker niet. Washington heeft zich
wat meer teruggetrokken en sommige delen van de aanval staan in de
ijskast. Maar uitstel is geen afstel, zoals het incident van afgelopen
dinsdag bewijst. De pogingen om Europa meer in de VS grip te krijgen
door het sturen van vluchtelingen en de opbouw van angst gaan door.
Ook wordt de Oekraïne nog steeds door Amerika gebruikt om Rusland
aan te vallen. Het afsluiten van de stroomvoorziening naar de Krim
is een voorbeeld. Deze sabotagedaden kwamen zondermeer uit Amerikaanse
koker, omdat men in Kiev nog geen vingernagel kan knippen zonder Amerikaanse
toestemming. De les is dus nog steeds niet geleerd, vooral ook als
gevolg van de Amerikaanse honger voor wereldmacht die voor ons allemaal
levensgevaarlijk is.
De vraag is hoelang de Amerikanen er
in slagen om de Europeanen een rad voor ogen te draaien. Voor Rusland
is dit alles minder belangrijk. Moskou heeft in Syrië en eerder
ook al in Novorossia laten zien nergens bang voor te zijn, en ook
tegenslagen te kunnen verwerken zonder hysterie of onbezonnen gedrag.
De westerse opzet om Rusland te onderwerpen is niet geslaagd en dat
zal ook nooit gebeuren. Niet alleen de actualiteit maar ook de geschiedenis
bewijst dit. Er is een oud spreekwoord dat zegt; Rusland begint geen
oorlogen, maar beëindigd ze wel. Daar mag men in Washington,
Brussel en Ankara nog wel eens goed over nadenken.
Bron: Redactie IKN
in samenwerking met Het Rode Vaandel
